Na końcu galerii, przed bramką, spotykamy dwa cubicula: po lewej stronie cubiculum Aquiliny, z napisem „Aquilina dormit in pace” (Aquilina śpi w pokoju). Po prawej stronie jest cubiculum Sofronii, nazwane tak od imienia zmarłej, dwukrotnie występującego na ścianie w głębi. Jeszcze dwa razy to imię jest wygrawerowane w pobliżu Krypty Papieży. Inskrypcje prawdopodobnie opowiadają o chrześcijaninie, który głęboko poruszony śmiercią drogiej mu osoby, być może żony, zszedł do katakumby, by tam szukać pociechy w swym bólu. Na końcu schodów napisał życzenie: „O Sofronio, obyś mogła żyć ze swoimi bliskimi”. Napisał także: „O Sofronio, będziesz żyła w Panu”. Oświecony wiarą, gdy wszedł do tego cubiculum, poczuł potrzebę napisania: „O słodka Sofronio, zawsze będziesz żyła w Bogu”, a poniżej: „Tak, Sofronio, będziesz żyła”. Jest to piękne świadectwo miłości małżeńskiej i wiary w zmartwychwstanie.
Za zakrętem w kształcie litery U wchodzi się do galerii W2. Po prawej stronie znajduje się Cubiculum Oceanu – nazwa pochodzi od imienia mitologicznego uosobienia morza, namalowanego na sklepieniu. Pomieszczenie jest skromnych rozmiarów, ozdobione mocno uwydatnionymi czerwonymi pasami. Idąc dalej, dochodzi się do galerii zwanej „decumana Q1”, głównej i najdłuższej galerii cmentarza, od której odchodzą drugorzędne galerie, zwane „cardines”. Parę kroków od schodów wyjściowych znajduje się Cubiculum Sarkofagów, które w górnej części są zamknięte szklanymi płytami i zawierają resztki szczątków ludzkich.
Obszar zwany Rejonem Papieża Milcjadesa
Przez przejście wykute w ścianie w głębi cubiculum A1 przechodzi się do Rejonu zwanego św. Milcjadesa. Ta część została wykuta w drugiej połowie III wieku; zawiera liczne cubicula i arcosolia (pomieszczenia grobowe wykończone łukiem), także wzdłuż galerii.
Pierwsza galeria, którą się przechodzi, jest przestronna. Używano jej bez przerwy w okresie nawiedzania grobów męczenników, ponieważ była obowiązkową trasą dawnych pielgrzymów prowadzącą od Krypt Papieży i św. Cecylii do grobu papieża męczennika św. Korneliusza w Kryptach Lucyny. Na ścianie z lewej strony, na początku galerii, widoczne są niektóre symbole: gołąb, dwa monogramy, ryba, kotwica, ptaszek, który leci napić się z naczynia. W rogu pierwszej galerii po lewej stronie znajdują się dwie płyty nagrobne kapłanów z napisami „Julianus presbyter” i „Presbyter in pace” (Julianus kapłan i Kapłan w pokoju).
Zaraz za skrzyżowaniem galerii z obszernym otworem świetlnym po prawej stronie w górze można zobaczyć sugestywną płytę nagrobną z feniksem, od którego rozchodzą się promienie i jest otoczony nimbem, to znaczy z aureolą wokół głowy. Jak wyjaśniliśmy, mówiąc o symbolach, dla pierwszych chrześcijan feniks symbolizował zmartwychwstanie ciała i narodziny do nowego życia Bożego.
Przyglądnijmy się teraz pierwszemu arcosolium, które było niekiedy, jak w tym przypadku, zdobione. Nad arcosolium znajduje się mała płyta nagrobna Ireny, chrześcijańskiej dziewczynki, przedstawionej jako orantka w pokoju nieba. Obok jest gołąb – symbol pokoju par excellence.
Nieco dalej, po lewej stronie, znajduje się tzw. Krypta Refrigerium, która była wykorzystywana na spotkania modlitewne oraz obrzędy refrigerium, czyli dorocznego wspominania zmarłych. Wewnątrz zachowało się wieko monumentalnego sarkofagu; ze względu na formę dachu z dachówkami, zwanymi „coppi”, krypta ta została nazwana w czasach De Rossiego kryptą „del coppo”. Naprzeciwko widać Cubiculum Czterech Pór Roku, które symbolizują ciągłość życia.